Η επιστήμη πιθανά βρήκε γιατί κάποιοι κοιμούνται παντού και συχνά

Ιάπωνες επιστήμονες θεωρούν πως πιθανά για όλα αυτά να φταίνε τα γονίδιά σου και συγκεκριμένα η μετάλλαξη ενός γονιδίου.

Έρευνα, η οποία πραγματοποιήθηκε σε ποντίκια, από το Πανεπιστήμιο Tsukuba στην Ιαπωνία, αποκάλυψε πως μια μεμονωμένη γονιδιακή μετάλλαξη μπορεί να αυξήσει την ποσότητα του ύπνου που χρειάζεται ένα ποντίκι, μια αποκάλυψη που οι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να προσφέρει χρήσιμη εικόνα για τις ανθρώπινες συνήθειες ύπνου. Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Proceedings της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.

Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν λόγοι για τους οποίους ο ύπνος ενός ατόμου διαφέρει από τον άλλον!

Για τη μελέτη αυτή, οι συγγραφείς βασίστηκαν σε προηγούμενες έρευνες για τη μετάλλαξη μιας πρωτεΐνης που ονομάζεται SIK3 και εξέτασαν τα αποτελέσματα που αυτή είχε στις συνήθειες ύπνου των ποντικών.

Οι έρευνες εκτός του ότι παρατήρησαν για πόση ώρα κοιμούνται και πόση ώρα είναι ξύπνια τα ποντίκια, εξέτασαν επίσης, την εγκεφαλική τους δραστηριότητα κατά τις περιόδους ονείρου, καθώς και τα επίπεδα εγρήγορσης όταν είναι ξύπνια.

Διαπίστωσαν ότι με τη μετάλλαξη του 551ου αμινοξέος στο SIK3, τα ποντίκια ακολούθως χρειάζονταν περισσότερο ύπνο και κοιμήθηκαν για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, πράγμα που αντανακλάται στην δραστηριότητα του εγκεφάλου τους.

Τα ποντίκια ήταν επίσης, ξύπνια για λιγότερο χρόνο από το συνηθισμένο κατά τη διάρκεια της νύχτας, που συνήθως είναι πιο δραστήρια.

Και αυτό κατά τους ερευνητές δείχνει πως το SIK3 εμπλέκεται σε πολύ συγκεκριμένους ρυθμιστικούς μηχανισμούς που σχετίζονται με τον ύπνο.

Ο επικεφαλής συγγραφέας Takoto Honda πρόσθεσε ότι τα χαρακτηριστικά αυτού του συγκεκριμένου αμινοξέος σε αυτή την πρωτεΐνη είναι παρόμοια σε όλο το ζωικό βασίλειο, πράγμα που σημαίνει ότι τα ευρήματα σχετίζονται με τον άνθρωπο και θα μπορούσαν να ωφελήσουν τη διεξαγόμενη έρευνα για διαταραχές του ύπνου στον άνθρωπο.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν πως οι άνθρωποι που νιώθουν ότι χρειάζονται περισσότερο ύπνο, μπορεί να έχουν μια μεταλλαγμένη μορφή της ίδιας πρωτεΐνης που εξετάστηκε στην έρευνα. Ωστόσο, δεδομένου ότι η μελέτη διεξήχθη σε ποντίκια και όχι σε ανθρώπους, δεν υπάρχει τρόπος να είμαστε σίγουροι.