Μάθε γιατί τα αρχαιοελληνικά αγάλματα συχνά έχουν "μικρά" πέη;

Η ιστορικός Ellen Oredsson επιχείρησε να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, μέσα από το blog της,  How to Talk About Art History, αφού δέχτηκε μία σχετική ερώτηση από αναγνώστη της (φυσικά άνδρα).
Σύμφωνα με την ιστορικό υπάρχουν δύο βασικοί λόγοι που συμβαίνει αυτό: 1ον τα αγάλματα, σχεδόν πάντα (με εξαίρεση π.χ. αυτά που απεικονίζουν σάτυρους)  απεικονίζουν πέη που είναι "χαλαρά" και δεν βρίσκονται σε στύση. Και η ιστορικός επισημαίνει πως στην πραγματικότητα δεν διαφέρουν και τόσο σε μέγεθος από τον μέσο όρο ενός απλού πέους που δεν βρίσκεται σε στύση.
Ο δεύτερος και βασικός λόγος είναι πως τα πρότυπα ομορφιάς του άνδρα στην αρχαιότητα ήταν πολύ διαφορετικά από τα σύγχρονα. Συγκεκριμένα, η Oredsson παραθέτει πηγές όπως το βιβλίο «Greek Homosexuality» του Kenneth Dover, το οποίο αναφέρει πως οι Αρχαίοι Έλληνες εκτιμούσαν περισσότερο τα μικρά σε μέγεθος πέη, διότι "τα μεγαλύτερα συνδέονταν με άνδρες που φέρουν αρνητικά στοιχεία όπως η ανοησία, το πάθος και η ασχήμια".
Μάλιστα η ιστορικός παραθέτει και σχετικό απόσπασμα από τις Νεφέλες του Αριστοφάνη:  "Τις ορμήνειες μου αυτές αν δεχτείς κι αν κοντά τους ο νους σου σταθεί, θα᾽ χεις πάντοτε στήθος γερό και θωριά αστραφτερή, θα᾽ χεις ώμους μεγάλους και γλώσσα κοντή, θα᾽ χεις πράμα μικρό και χοντρά πισινά. Μα αν κυλήσεις εκεί που σε παν οι καιροί οι τωρινοί, κιτρινιάρα θωριά κι ώμους θα᾽ χεις μικρούς, θα᾽ χεις γλώσσα μεγάλη και στήθος στενό, πισινά μια σταλιά και μακρύ μπροστινό" όπου εκφράζεται φανερά πως το μακρύ πέος θεωρείται ως κάτι το αρνητικό σε έναν άνδρα.