Οι άνθρωποι δεν θέλουν πια να δουλεύουν; Τι λένε οι ειδικοί

"Οι άνθρωποι δεν θέλουν να δουλεύουν πια." Αυτή είναι η φράση που ακούγεται συχνά τις τελευταίες εβδομάδες στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, καθώς προέκυψε ένα ευρέως διαδεδομένο φαινόμενο κενών θέσεων εργασίας, που πριν από την πανδημία προσέλκυε αρκετές αιτήσεις.

Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Πολλοί ισχυρίζονται πως η πανδημία έχει δώσει σε πολλούς την ευκαιρία να επανεξετάσουν τη ζωή τους και τη δουλειά τους, αλλάζοντας τα θέλω τους και τους στόχους τους. 

Όπως αναφέρει σχετικό άρθρο στο jenny.gr η αλλαγή της εργασιακής δραστηριότητας που η πανδημία επέβαλε σε πολλούς, πιθανώς επέτρεψε σε αρκετούς να δουν τη ζωή τους με διαφορετικό τρόπο. Βυθισμένοι στις ανάγκες και στα καθημερινά καθήκοντα, πραγματικά δεν έχουμε τη δυνατότητα να σκεφτούμε τη ζωή μας και τις βαθύτερες επιθυμίες μας. Έτσι λοιπόν με την πανδημία πολλοί σταμάτησαν για λίγο και κοίταξαν πραγματικά τι θέλουν και ποιες είναι οι μελλοντικές τους επιλογές. Κατά κάποιο τρόπο, ήταν σαν να απέκτησαν περισσότερη σοφία. 
 
Από την άλλη μεριά με τον εντυπωσιακό πολλαπλασιασμό των ευκαιριών σήμερα για τους νέους, η επιλογή είναι πολύ πιο δύσκολη από ό, τι στο παρελθόν και οι κοινωνικές πιέσεις ισχυρότερες.

Αν κάποτε ήταν ίσως ο πατέρας που ενθάρρυνε  το παιδί να κάνει μια επιλογή ανάμεσα σε μερικές επιλογές, σήμερα η έκρηξη δυνατοτήτων και ένα πολύ πιο διαδεδομένο και συχνά αντιφατικό πολιτιστικό κλίμα, προσπαθεί να επηρεάσει τις επιλογές των ατόμων. Και δεδομένου ότι πιστεύουμε ότι όλοι πρέπει να εργαστούν και ότι η εργασία πληρώνεται, προσπαθούμε να ωθήσουμε τους ανθρώπους ναδουλέψουν, κάνοντας αυτό που πιστεύουμε ότι θέλει η αγορά.

Το αποτέλεσμα είναι μια τεράστια μάζα σύγχυσμένων και αποπροσανατολισμένων ανθρώπων, οι οποίοι ως επί το πλείστον δεν ανέχονται τη δουλειά τους, είτε γιατί είναι πιεσμένοι, είτε επειδή τους έχει ρουφήξει η καθημερινότητα, με αποτέλεσμα να αναζητούν  παρηγοριά στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που τουαπομένει.

Όμως ξαφνικά λόγω της πανδημίας υπάρχει χρόνος να κοιτάξουν γύρω τους και να αναρωτηθούν τι θέλουν από την εργασία τους. Θέλουν μια δουλειά που δεν την αντέχουν αλλά τους δίνει καλά χρήματα ή μήπως είναι καλύτερο να κερδίζουν λιγότερο, αλλά να έχουν την ψυχική τους υγεία;

Είναι αλήθεια πως οι συντεταγμένες για τον καθορισμό και τη διαβίωση της εργασίας ίσως αλλάζουν: από εκ προθέσεως προχωρούμε σε εθελοντισμό και από αμοιβή σε συνεργασία. Και δεν είναι απλώς θέμα «φιλοσοφίας», αλλά αλλαγής με πολύ βαθιές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες, και η οποία φαίνεται όλο και πιο αναπόφευκτό.

Μάλιστά αυτή η αλλαγή εμφανίζεται  κυρίως στους νεότερους, που όλο και περισσότερες έρευνες δείχνουν ότι ενδιαφέρονται λιγότερο για τα κέρδη και τη σταδιοδρομία, αλλά αντίθετα δείχνουν μια έντονη τάση για το περιβάλλον και την κοινωνική και ουσιαστική εργασία. 

Ταυτόχρονα, μια ολοένα και πιο δυσλειτουργική αγορά εργασίας και ένας ολοένα και πιο άδικος κόσμος εργασίας αυξάνουν την ανάγκη προσφυγής σε εργαλεία πρόνοιας και βοήθειας,  όπως οι επιδοτήσεις. Όλοι θέλουν να εργαστούν, αλλά κανείς δεν θέλει να κάνει μια επιβλητική και δυσάρεστη δουλειά. 
Ίσως λοιπόν θα είναι οι νέοι του σήμερα που θα βρουν μια λύση στο τεράστιο βάρος που βαραίνει τους ώμους τους, θα καταρρίψουν τους μύθους και θα προωθήσουν μια νέα και πιο υγιή σχέση με την εργασία. Και, με αυτό, επίσης θα δημιουργηθεί μια πιο δίκαιη και ειρηνική κοινωνία.