Γιώργος Παπακωνσταντής: «Οι άνθρωποι πρέπει να πιστεύουν στον εαυτό τους»

Με αφορμή το νέο μυθιστόρημα του που έχει τίτλο «Η διαδρομή», επικοινωνήσαμε με τον Γιώργο Παπακωνσταντή και μας μίλησε για το καινούργιο του βιβλίο που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη. «Η διαδρομή» είναι μια περιπλάνηση ανάμεσα στους απολογισμούς της ζωής και στην καταλυτική επίδραση του έρωτα μπροστά στον χρόνο που τελειώνει. Μια αναδρομή σε σκέψεις, σχέσεις και συναισθήματα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να δημιουργήσει καινούρια θέληση για ζωή.

Από τον Άγγελο Γεραιουδάκη

Η πρωταρχική ιδέα πώς και πότε γεννήθηκε για τη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου; 

Από την περιπέτεια υγείας ενός φίλου που δεν είναι μαζί μας πια, ο οποίος όταν ενημερώθηκε ότι είχε λίγο χρόνο ζωής, εξέφρασε σε μένα την ενδόμυχη επιθυμία του ότι θα προτιμούσε ένα ταξίδι φυγής από τις όποιες προσπάθειες νοσηλείας. Μια επιθυμία την οποία τελικά δεν υλοποίησε αλλά προσπάθησε και αυτός, υποτασσόμενος ίσως στην κοινή λογική να  θεραπευτεί, χωρίς όμως να τα καταφέρει. Η ανεκπλήρωτη επιθυμία του έγινε η αφορμή και η ιδέα για αυτό το βιβλίο.

Το βιβλίο σας ονομάζεται  «Η Διαδρομή». Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο τίτλο; 

Είναι ένας τίτλος πραγματικός και μεταφορικός. Περιγράφει ένα οδικό ταξίδι στην Ευρώπη και ταυτόχρονα περιγράφει ένα ταξίδι εσωτερικό. Μια διαδρομή στα ενδότερα βάθη της ψυχής, μια διαδρομή στις αναμνήσεις και τις προσδοκίες που βιώνει κάθε άνθρωπος, σε κάθε φάση της ζωής του στην αναζήτηση της ευτυχίας και της αγάπης. Πρόκειται για μια διαδρομή ζωής.

Η ιστορία του βιβλίου δημιουργεί μία αισιοδοξία και μία ελπίδα. Τι σας κάνει να αισιοδοξείτε σήμερα;

Η Ιστορία του βιβλίου είναι σχεδόν αισιόδοξη και οπωσδήποτε ελπιδοφόρα, γιατί νομίζω ότι αυτή η ίδια η ύπαρξή μας, η ελευθερία μας και η διαχείρισή της, η διαδρομή μας στη ζωή, η ίδια η ζωή, είναι ελπιδοφόρα. Αλλοίμονο αν δεν ήταν. Ο άνθρωπος και η εσωτερική του δύναμη μόνο ελπίδα μπορεί να δημιουργήσει, παρά το ότι είμαστε ικανοί και για τα πιο άσχημα πράγματα, εντούτοις ο προορισμός μας είναι η συνέχεια της ζωής κάθε φορά σε καλύτερο και βαθύτερο επίπεδο. Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι παρά τις άσχημες περιόδους, ο άνθρωπος μόνο μπροστά μπορεί να πάει. 

Σε μία τόσο δύσκολη περίοδο που βιώνουμε, τι πιστεύετε ότι χρειάζονται οι σημερινοί άνθρωποι για να είναι αισιόδοξοι και χαρούμενοι;

Να πιστεύουν στον εαυτό τους, να εμβαθύνουν στην έννοια της ανθρώπινης υπόστασης και να μπορούν να ξεχωρίζουν τα σημαντικά πράγματα στη ζωή. Να αγωνίζονται για το καλύτερο και όχι μόνο για το δικό τους αλλά για το σύνολο. Να καταλάβουμε ότι συχνά εκείνα τα πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους μπορεί να είναι απλά. Να χαίρονται τη ζωή όπως αυτή διαμορφώνεται αλλά και να προσπαθούν να την κάνουν καλύτερη. Να ερωτεύονται τη ζωή και να το απολαμβάνουν. 

Σε ποια από τα πρόσωπα των βιβλίων σας βλέπουμε στοιχεία του εαυτού σας και της προσωπικότητας σας; 

Νομίζω ότι ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, ο Άγγελος, ένας άνθρωπος με τις ατέλειες και τις αδυναμίες του αλλά και με την πίστη του στη ζωή και στην αγάπη, θα μπορούσε να περιλαμβάνει χαρακτηριστικά στοιχεία από πολλούς από μας, συμπεριλαμβανομένου φυσικά και εμένα, όμως όλα τα πρόσωπα του βιβλίου έχουν χαρακτηριστικά παρόμοια στοιχεία των οποίων προφανώς βρίσκω και στον εαυτό μου. Άλλωστε ένα βιβλίο είναι πάντα ένα κομμάτι του συγγραφέα.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο; 

Την ίδια τη διαδικασία να γραφτεί. Την δυνατότητα προσωπικής έκφρασης που μου δημιούργησε την πλοκή και την ψυχολογική ανάλυση των ηρώων. Το συναίσθημα της αισιοδοξίας και της ελπίδας που μου δημιούργησε τελειώνοντάς το. Αγάπησα όλη τη διαδικασία γέννησης τόσων διαφορετικών συναισθημάτων κατά τη διάρκεια της διαδρομής μια που στην πραγματικότητα αντανακλά την ίδια τη διαδρομή της ζωής μας.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει ένα βιβλίο; 

Μια ιδέα που να τον συνεπάρει, καλή διαχείριση του χρόνου του και μπόλικη δουλειά. Χρειάζεται επίσης μελέτη, διάβασμα και πάλι δουλειά. Επειδή όμως ιδέες υπάρχουν πολλές, η ζωή άλλωστε γράφει τα σενάρια με την καλύτερη πλοκή, εκείνο που κυρίως χρειάζεται είναι να ιδρώσει κανείς, να καταβάλει κόπο. 

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε; Αν ναι πώς και ποιοι; 

Με έχουν επηρεάσει πολλοί συγγραφείς, γνωστοί και άγνωστοι, όπως επίσης η ενασχόλησή μου με την εγκληματολογία, όπου η ανθρώπινη προσωπικότητα αποτελεί το κύριο αντικείμενο μελέτης. Έχω επηρεαστεί νομίζω από τον Καζαντζάκη, τον Παπαδιαμάντη, τον Πρεβελάκη, και από σύγχρονους το Χωμενίδη, Το Θέμελη και άλλους όμως λογοτεχνικός μου ήρωας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ο Ερωτόκριτος.

Τι νιώθετε κάθε φορά που τελειώνετε ένα βιβλίο σας;

Ένα αίσθημα ολοκλήρωσης μιας προσπάθειας ταυτόχρονα με μια αγωνία, αν αυτό το βιβλίο, είτε είναι επιστημονικό είτε λογοτεχνικό, έχει να πει πράγματα στους αναγνώστες. Συχνά αυτά συνυπάρχουν με ένα κενό που δημιουργείται αμέσως μετά την ολοκλήρωση του βιβλίου, όπου για κάποιο διάστημα νιώθεις «άδειος».  Καμιά φορά αποστασιοποιείσαι από το βιβλίο και το ξαναδιαβάζεις προσπαθώντας να το δεις όσο πιο αντικειμενικά γίνεται. Δεν είναι εύκολο. Όμως τελικά επικρατεί ένα γενικό συναίσθημα ικανοποίησης.