Η νεοελληνίστρια Karen Van Dyck, η οποία διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Columbia, εξετάζει μια επαναστατημένη μορφή τέχνης και σταχυολογεί τις περιπτώσεις μερικών από τους πιο «επαναστατικούς» ποιητές της νέας ελληνικής γενιάς.
Το έργο περιλαμβάνει μία ομάδα Ελλήνων που εξέφρασαν την ψυχή τους μέσα από αυτές τις δύσκολες εποχές που διανύουμε. Το Austerity Measures είναι μια συλλογή ποίησης που ταξίδεψε στο Λονδίνο και κέντρισε το ενδιαφέρον του Guardian, και σε πρόσφατο αφιέρωμά του, μερικοί από όλους τους νέους που συμμετέχουν στην συλλογή μιλάνε για τα πονήματα τους, το πως έκαναν σώμα την κρίση μέσα στις λέξεις τους και τι είναι αυτό που δημιούργησε η κρίση, αλλά δεν ήταν ποτέ αλήθεια.
Ευτυχία Παναγιώτου, Θωμάς Τσαλαπάτης, Δανάη Σιώζου, Έλενα Πένγκα, Jazra Khaleed, Γλυκερία Μπασδέκη, Γιάννης Στίγκας και Γιάννης Ευθυμιάδης είναι μερικοί από αυτούς που μιλούν για τον κοινά ατομικό οραματισμό τους. «Παρ' ότι τα πιο πολλά από τα ποιήματα των λογοτεχνών αυτών αντανακλούν την οικονομική και κοινωνική κρίση, δεν πρόκειται για ένα ομοιογενές φαινόμενο. Οι περισσότεροι απ' αυτούς τους ποιητές δεν γνωρίζουν ότι οι άλλοι υπάρχουν», επισημαίνει η ίδια. «Δεν πιστεύουν ότι χρειάζεται να ανήκουν στην ελληνική ποίηση. Έχουν πρόσβαση σ' όλο τον κόσμο. Από τις μικρές χαρές των κήπων των προαστίων στις βίαιες συγκρούσεις στους δρόμους, χρησιμοποιούν την ποπ κουλτούρα και τις μετακαπιταλιστικές εικόνες των εγχώριων "μηχανών" αλλά και το Internet "ανακατεύοντάς" τα με τους αρχαίους μύθους»
Όσα γράφονται είναι τόσο πολλά και ποικίλα που δεν χωρούν βολικά σε μία και μόνο πλευρά οποιουδήποτε ιδεολογικού ρεύματος. Μολονότι βιβλιοπωλεία συνεχώς κλείνουν και οι εκδότες δεν ξέρουν για πόσο ακόμα θα μπορούν να προμηθεύονται χαρτί, οι ποιητές καταφέρνουν και περνάνε τα ποιήματά τους στον κόσμο.