Ιφιγένεια Τέκου: «Όσοι κάνουν σωστά και υπεύθυνα τη δουλειά τους, θα βγουν δυνατότεροι από την κρίση»

Το 2014 κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Μνήμες Χαμένες στην Άμμο» από τις εκδόσεις Κέδρος και την επόμενη χρονιά το βιβλίο της «Θάλασσες μας χώρισαν» από τις εκδόσεις Διόπτρα. Το «Αγάπα το ή παράτα το» από τις εκδόσεις Λιβάνη το οποίο είναι ένα εφηβικό μυθιστόρημα, φόρος τιμής στις νεανικές της ανησυχίες.

Του Άγγελου Γεραιουδάκη 

Στο καινούργιο σας βιβλίο «Αγάπα το ή παράτα το» από τις εκδόσεις Λιβάνη μιλάτε για ένα πολύ σκληρό θέμα, τον σχολικό εκφοβισμό. Θέλετε να μας πείτε δύο λόγια για την συγκεκριμένη ιστορία;

Σχεδόν ολόκληρη η ιστορία μου εξελίσσεται στη Σύμη και οι κεντρικοί ήρωες είναι τρία δεκαπεντάχρονα παιδιά. Ο Ιάσονας, μεγαλωμένος στην Αθήνα αναγκάζεται εξαιτίας της οικονομικής κρίσης να ακολουθήσει τους γονείς του που εγκαθίστανται στη Σύμη κι αυτό δεν του αρέσει καθόλου. Η Γιάννα γεννήθηκε στη Σύμη και είναι μοναχοπαίδι χωρισμένων γονιών. Ρομαντική, έξυπνη αλλά και με τη σχετική ανασφάλεια που δεν είναι ασυνήθιστη για την ηλικία της. Αγαπάει πολύ τη μουσική  και παίζει όμορφα κιθάρα. Η Γιούλη, η κολλητή της Γιάννας, δείχνει δυναμικός χαρακτήρας με όνειρο να γίνει διάσημη ηθοποιός, όμως ο εκφοβισμός που θα υποστεί από τον μεγαλύτερο σε ηλικία  Γιακουμή θα την κάνει να χάσει τον ίδιο της τον εαυτό. 

Πώς προσπαθούν να διεκδικήσουν το μερίδιο ευτυχίας που τους αναλογεί στη ζωή ξεπερνώντας τις δυσκολίες τους;

Μέσα από την αγάπη, τη μουσική, τη  διακριτική βοήθεια μιας χαρισματικής εκπαιδευτικού και μαθαίνοντας παράλληλα να «επιβιώνουν». Δίνουν όλο τους το είναι στα πρόσωπα και στα πράγματα που αγαπούν δίχως να λυπούνται τον κόπο ή την προσπάθεια κι αν δουν πως δεν τους βγαίνει, τότε τα παρατάνε δίχως δεύτερες σκέψεις ή ενοχές και πηγαίνουν για άλλα. Αγάπα το ή παράτα το, όπως είναι και ο τίτλος του βιβλίου.

Πώς θεωρείτε εσείς ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό το κοινωνικό πρόβλημα; 

Δυστυχώς το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού γίνεται όλο και πιο έντονο. Καταρχήν τι είναι ο σχολικός εκφοβισμός; Είναι η χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή παιδιών παρόμοιας ηλικίας, με σκοπό να προκαλέσει πόνο και αναστάτωση όπως σωματική ή συναισθηματική βία, λεκτική βία, σεξουαλική βία, ηλεκτρονική βία. Το θύμα του εκφοβισμού πρέπει να ξέρει πως η βία είναι ευθύνη του εκφοβιστή. Δεν θα ήθελα όμως να μιλήσω ως ειδικός για τον εκφοβισμό καθώς δεν είμαι ψυχολόγος, ωστόσο αυτό που έμαθα μέσα από την έρευνα που έκανα και το συγκράτησα ως μητέρα αλλά και ως πρώην θύμα σχολικού εκφοβισμού είναι πως το θύμα πρέπει να μοιράζεται το πρόβλημά του με άλλους, με τους γονείς, το δάσκαλο, τους φίλους, και όχι να το κρατάει μέσα του με τραγικές καμιά φορά συνέπειες. Η συμβουλή μου λοιπόν προς κάθε παιδί ή  έφηβο είναι  «Βρες βοήθεια και  να μην κλείνεσαι στον εαυτό σου. Δεν είσαι μόνος. Δεν φταις εσύ αλλά ο άλλος ή οι άλλοι που σε παρενοχλούν».

Η πρωταρχική ιδέα πώς και πότε γεννήθηκε για τη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;

Η ιδέα αυτού του βιβλίου γεννήθηκε εντελώς ξαφνικά και με έπιασε απροετοίμαστη, καθώς είχα συνηθίσει να γράφω μυθιστορήματα για ενήλικες. Θυμάμαι πως είχα πάει σε κάποιο παιδικό πάρτυ όπου μερικές μητέρες συζητούσαν για τον σχολικό εκφοβισμό. Κάποια απ’αυτές μας έκανε κοινωνούς του προβλήματος που αντιμετώπιζε η κόρη της κι εγώ αυτόματα θυμήθηκα όσα είχα αντιμετωπίσει  στο γυμνάσιο.  Αμέσως κατάλαβα πως είχε έρθει η ώρα να γράψω κάτι γι’αυτό, να διηγηθώ μια ιστορία που να πραγματεύεται και το bullying και να το κάνω με την διακριτικότητα, την ευαισθησία και την προσοχή που της αρμόζει. Πέρα όμως από τα κοινωνικά θέματα που θίγονται στο βιβλίο  πρόκειται για μια νεανική ιστορία που περιέχει ό,τι συνιστά μια κανονική ζωή. Ερωτικά σκιρτήματα, χαρές και λύπες.

Εκτός από το βιβλίο «Αγάπα το ή παράτα το», έχετε κυκλοφορήσει ακόμη ένα με τίτλο «Θάλασσες μας χώρισαν» από τις εκδόσεις Διόπτρα. Ποια ήταν η αφορμή για την υπόθεση του;

Η συγγραφή αυτού του βιβλίου οφείλεται εν μέρει στη συγκίνηση που μου προξένησαν τα ιστορικά γεγονότα  εκείνης της εποχής, αλλά και στην επιθυμία μου να καταδείξω τους «λαβύρινθους» μέσα από τους οποίους περνάνε οι ανθρώπινες σχέσεις  προκειμένου να δοκιμαστούν.

Το μυθιστόρημά τοποθετείται χρονολογικά και γεωγραφικά σε περιόδους που συνέβησαν γεγονότα σκληρά για τον ελληνισμό στην Πόλη, στην Αλεξάνδρεια και στη Σύμη. Τι είναι αυτό που σας επηρέασε να τοποθετήσετε τους ήρωές σας σ’εκείνη την εποχή;

Η ιστορία πάντα με γοήτευε κι αν δε γινόμουν φιλόλογος κατά πάσα πιθανότητα θα σπούδαζα ιστορία-αρχαιολογία. Τόσο η ιταλική κατοχή στη Σύμη όσο και τα τραγικά γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη το 1955 (τα λεγόμενα Σεπτεμβριανά) αλλά και στην Αλεξάνδρεια λίγο αργότερα, ανάγκασαν τον Ελληνισμό να ξεριζωθεί αναζητώντας μια άλλη πατρίδα. Ένιωσα την εσωτερική ανάγκη να καταγράψω τα συναισθήματα όλων εκείνων που βίωσαν τα τραγικά γεγονότα, τα οποία μπλέχτηκαν μαζί με τις προσωπικές τους ιστορίες και σε κάποιο βαθμό τις διαμόρφωσαν.

Ποιος από τους ήρωες της ιστορίας σας κούρασε «ψυχολογικά» για να τον αποτυπώσετε στο χαρτί;

Δεν μπορώ να πω ότι κάποιος από τους ήρωές μου με βασάνισε ιδιαίτερα σαν χαρακτήρας. Αντίθετα, με διασκέδασε η πολυπλοκότητά τους, οι διάφορες διακυμάνσεις στη συμπεριφορά και στις  πράξεις τους που άλλοτε έγερναν προς το καλό και άλλοτε προς το κακό.  Ως αναγνώστρια άλλωστε, ποτέ δεν με κέρδισαν οι «επίπεδοι» χαρακτήρες.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;

Το αγάπησα όλο το βιβλίο, έτσι ακριβώς όπως είναι, όπως κάθε μάνα αγαπάει τα παιδιά της και τα βλέπει πάντα όμορφα έστω κι αν κάποιος άλλος μπορεί να έχει διαφορετική άποψη. Μου αρέσουν οι περιγραφές των διάφορων τόπων που έζησαν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μου, οι εσωτερικές τους διαμάχες μα περισσότερο το γεγονός ότι στο τέλος του κύκλου που έχουν διανύσει ωριμάζουν και ολοκληρώνονται.

Πόσο καιρό σας πήρε η συγγραφή του βιβλίου;

Μου πήρε περίπου οκτώ μήνες μαζί με την έρευνα, το γράψιμο και τη στοιχειώδη επιμέλεια που έκανα λίγο πριν το παραδώσω στον εκδοτικό.

Τι νιώθετε κάθε φορά που τελειώνετε ένα βιβλίο σας;

Πολλά είναι τα συναισθήματα που με κατακλύζουν κάθε φορά που τελειώνω ένα βιβλίο, όμως αυτά που επικρατούν είναι η χαρά και η ανακούφιση καθώς ένα μεγάλο και όμορφο ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Και φυσικά…ανυπομονώ να επιβιβαστώ στο όχημα που θα με οδηγήσει στη νέα μου ιστορία.

Τι είναι αυτό που σας γεμίζει και σας βοηθάει να συνεχίσετε το γράψιμο;

Το ίδιο το γράψιμο είναι από μόνο του η μεγαλύτερη κινητήριος δύναμη για μένα. Απολαμβάνω όλη τη διαδικασία, από τη σύλληψη της ιδέας που θα πλαισιώνει το κάθε μου βιβλίο μέχρι την υλοποίησή της νιώθοντας απίστευτη πληρότητα. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει ο,τιδήποτε άλλο πέρα από αυτό, να γράφω.

Πόσο δυσκολευτήκατε να βρείτε εκδότη που θα σας εμπιστευτεί  και θα σας εκδώσει το πρώτο σας βιβλίο;

Θυμάμαι πως είχα στείλει το πρώτο μου βιβλίο σε τρεις εκδοτικούς οίκους. Μέσα σε δύο μήνες μου ήρθε απάντηση και αμέσως υπέγραψα συμβόλαιο. Θεωρώ πως το δύσκολο δεν είναι να βγάλεις βιβλίο μα να καταφέρεις να νιώσεις ικανοποίηση για το δημιούργημά σου και ως αποτέλεσμα-δε συμβαίνει απαραίτητα πάντα-να κερδίσεις την αποδοχή μιας σεβαστής μερίδας αναγνωστών. Για μένα αυτό είναι το ζητούμενο.

Πώς βλέπετε τους Έλληνες συγγραφείς και τους ελληνικούς εκδοτικούς οίκους; Θεωρείτε ότι έχουν γίνει βήματα προόδου;

Νομίζω ότι στις μέρες μας υπάρχουν πολλοί συγγραφείς και πολλά βιβλία, ίσως περισσότερα από όσα μπορεί να απορροφήσει ο μέσος Έλληνας αναγνώστης. Μέσα όμως από αυτή την υπερ-προσφορά που δίνει και τη δυνατότητα επιλογής, διαπιστώνω με μεγάλη χαρά πως βγαίνουν και νέοι (όχι απαραίτητα σε ηλικία) σημαντικοί λογοτέχνες. Όσον αφορά στους εκδοτικούς οίκους, πιστεύω πως όσοι κάνουν σωστά και υπεύθυνα τη δουλειά τους και υπάρχουν τέτοιοι, που αγαπάνε το βιβλίο, τον αναγνώστη και το συγγραφέα, θα βγουν δυνατότεροι από την κρίση που μας απειλεί με πολιτιστική ένδεια.