Οι Νούρκα και Μπολέτσης ποζάρουν μαζί και μιλούν για το Survivor

Με βάση τη φιλία τους, που γεννήθηκε μέσα από τις αγωνιστικές κόντρες τους και βασίζεται στη διαφάνεια και την ειλικρίνεια, φωτογραφίζονται μαζί, μοιράζονται όλα όσα έζησαν στη ζούγκλα του. Αγίου Δομίνικου και τις δυσκολίες που κλήθηκαν να ξεπεράσουν και μας λένε αν τα μελλοντικά τους σχέδια περιλαμβάνουν την επιστροφή τους σε ένα All Star.

Μετά από έξι μήνες σε ένα απομονωμένο περιβάλλον, πώς νιώσατε όταν μπήκατε στον ειδικά διαμορφωμένο στίβο του Άλσους Γαλατσίου τη βραδιά του ημιτελικού;

Ντάνιελ Νούρκα: Στην αρχή ήταν ανάμεικτα τα συναισθήματα. Υπήρχε άγχος αλλά και χαρά που είδαμε τους συγγενείς και τους φίλους μας. Προσωπικά για μένα ήταν λίγο υπερβολικό όλο αυτό. Ενώ στην αρχή το απολάμβανα, μετά άρχισε να γίνεται αποπνικτικό. Από την ησυχία της ζούγκλας, όπου άκουγες μόνο ήχους της φύσης, ξαφνικά ήταν όλοι εκεί και φώναζαν, είτε για σένα είτε για τους συμπαίκτες σου. Πολύ απότομο, αλλά ωραίο ασυζητητί.

Φάνης Μπολέτσης: Ήμασταν έξι μήνες στον Άγιο Δομίνικο. Μόνοι μας, απομονωμένοι, με τις ωραίες και τις άσχημες στιγμές μας. Ένιωσα πολύ όμορφα που είδα τους δικούς μου ανθρώπους και άτομα που με υποστήριζαν από την αρχή του παιχνιδιού. Κι ένιωσα επίσης μια ανακούφιση βλέποντας πως υπήρχαν άνθρωποι που, γνωρίζοντάς με μέσα από το παιχνίδι, πίστεψαν σε μένα.

ΝΤ.Ν.: Σίγουρα αυτό είναι πολύ ωραίο. Μου θύμισε από μια άποψη και το θέατρο, όπου βγαίνεις στη σκηνή. Αν μπορούσα να το προσδιορίσω, θα έλεγα πως στον ημιτελικό ένιωθα χαρά και ενθουσιασμό, στον τελικό ίσως ένιωσα λίγο περισσότερο πίεση.

Φ.ΜΠ.: Ίσως γιατί στον ημιτελικό ήταν κάτι που δεν είχαμε ξαναζήσει. Γενικά όμως ήταν ένα απίστευτο συναίσθημα, κανένας από τους δυο μας δεν φανταζόταν όλο αυτό που βιώσαμε.

ΝΤ.Ν.: Πραγματικά μοναδικό συναίσθημα.

Φάνη, στον τελικό εμφανίστηκες τελείως διαφορετικός αγωνιστικά...

Φ.ΜΠ.: Όντως, αν εξαιρέσεις τους τρεις από τους τέσσερις πρώτους αγώνες, μετά κάτι άλλαξε μέσα μου. Η αλήθεια είναι πως ούτε έχω προλάβει να το σκεφτώ, ούτε να το φιλοσοφήσω ακόμα τι έγινε και γιατί. Μάλλον πρέπει να περάσει λίγος χρόνος.

Έχεις δει τον τελικό σε βίντεο;

Φ.ΜΠ. Ναι, τον είδα. Φαινόταν πόσο θολωμένος ήμουν. Αυτό που διαπίστωσα είναι η διαφορά του πώς έριχνα τις βολές μου στον ημιτελικό και πώς στον τελικό. Στον Άγιο Δομίνικο, όταν είχαμε τις συγκεκριμένες μπάλες του τελικού ως στόχο, έριχνα μπασκετικά, έσπαγα καρπό. Στον τελικό δεν είχα καθαρό μυαλό, ώστε να αλλάξω βολές.

Το ερώτημα των 100.000 ευρώ και του τροπαίου είναι γιατί δεν είχες καθαρό μυαλό.

Φ.ΜΠ.: Δεν έχω βρει απάντηση ακόμα. Έκανα δύο συνεχόμενες ήττες από την Κατερίνα (σ.σ. Η Κατερίνα Δαλάκα έφτασε επίσης στον τελικό) και μετά μία ήττα από τον Ντάνιελ. Προφανώς ήταν κομβικό σημείο για μένα.

ΝΤ.Ν.: Ήταν όταν ήμασταν 5-5 στις ζωές και μετά πήρα κεφάλι εγώ.

Φ.ΜΠ.: Ήταν ο αγώνας στον οποίο έπρεπε να ρίξω τρεις κορίνες, είχα τρία κρικάκια, τα πέταξα, κούνησα και τις τρεις, δεν έριξα καμία. Έκανα μηδέν στα τρία, έχασα το ματς και νομίζω αυτό ήταν κομβικό για την ψυχολογία μου και εντέλει τον τελικό. Μετά έβλεπα τον εαυτό μου πως ήμουν χαμένος, ακόμη και στα μαζέματα των props.

ΝΤ.Ν.: Αυτό θεωρώ κι εγώ ως κρίσιμο ματς του Φάνη, μαζί με ένα ακόμη που πετύχαινε συνεχώς τις μπάλες, αλλά δεν έπεφταν από το τραπέζι.

Ενώ στην αρχή βλέπαμε κόσμο γύρω σας, στον τελικό άλλαξε αυτή η εικόνα...

ΝΤ.Ν.: Στον ημιτελικό όντως συνέβη αυτό, ήμουν συνεχώς με κόσμο γύρω μου στον πάγκο. Οπότε, στον τελικό είπα στην κοπέλα μου, τη Στεφανία, και τη μητέρα μου πως δεν ήθελα κανέναν κοντά μου. Καταλαβαίνω πως το έκαναν επειδή νοιάζονταν, αλλά αυτό κάναμε έξι μήνες στη ζούγκλα, παίζαμε. Με βοήθησε το ότι είχα ηρεμία στον πάγκο. Στα πρώτα δύο τρία ματς είχα μια αλληλεπίδραση, μετά δεν μιλούσα με κανέναν εκτός από τον Σταμάτη (σ.σ. Ταλαδιανό, συμπαίκτη του). Ήταν υπερβολικά πολλές οι πληροφορίες και κάπως έπρεπε να τις κοντρολάρω.

Φ.ΜΠ.: Στον τελικό αρχικά μου μιλούσαν πολλοί. Κάποια στιγμή ζήτησα να απομακρυνθούν όλοι, ακόμη και η οικογένειά μου, σε μια προσπάθειά μου να χαλαρώσω και να συγκεντρωθώ. Ουσιαστικά, η διαφορά του ημιτελικού από τον τελικό ήταν ότι έχασα, μετά το τέταρτο ραν, την έντασή μου. Ήταν βασικό συστατικό μου σε κάθε αγώνα μου, οπότε προφανώς μου στοίχισε.

Πηγή: Hello