Η Καλή Καλό ζει πλέον σε γηροκομείο - Δείτε όσα είπε ο Σπύρος Μπιμπίλας

Ανάμεσα σε όσα είπε στην εκπομπή «Στιγμές», ο ηθοποιός έκανε μια αποκάλυψη για την Καλή Καλό, που πλέον είναι 98 ετών.

Δείτε το βίντεο

«Ένα σπουδαίο όνομα του παρελθόντος (που είναι σε αυτή την κατάσταση) είναι η Καλή Καλό. Είναι 98 ετών αυτή τη στιγμή, έχει περάσει μία ζωή με θέατρα και σχολεία δικά της, μία ζωή πολυτάραχη και αυτή τη στιγμή έμεινε μία γηραιά κυρία με μία μικρή σύνταξη και τη βοηθάμε. Είναι στο Γηροκομείο Αθηνών αλλά δεν είναι καλά πια. Κι άλλοι παλιοί ηθοποιοί είναι έτσι, έχουν μείνει χωρίς κανέναν συγγενή» αποκάλυψε.

Στη συνέχεια, ο Σπύρος Μπιμπίλας αναφέρθηκε στα κακεντρεχή σχόλια, όσων κρίνουν το γεγονός, ότι βρίσκεται σε πολλές κηδείες ηθοποιών. Σχετικά με αυτό, ο ηθοποιός είπε: «Πολλοί βγαίνουν και κάνουν σκωπτικά σχόλια ότι "ο Μπιμπίλας πηγαίνει στις κηδείες". Έχω πάει σε κηδείες ηθοποιών, που είμαι μόνο εγώ, μία κυρία από την πολυκατοικία και ένας τυχαίος. Κανένας άλλος, διότι δεν υπάρχει κανείς που να ενδιαφέρεται για την περίπτωση αυτή του μοναχικού ανθρώπου».

Δείτε ΕΔΩ το σχετικό βίντεο


Η πιο πρόσφατη συνέντευξη της Καλής Καλό
Η Καλή Καλό έδωσε μια συνέντευξη τον Σεπτέμβριο του 2023 στην κάμερα του «Στούντιο 4» που βρέθηκε στον οίκο ευγηρίας. Η ίδια τότε θέλησε να μιλήσει για την απόφαση που είχε πάρει, να κρατήσει τα οστά του γιου της στο σπίτι της, που βρέθηκαν το καλοκαίρι σε ένα ξύλινο κουτί.

«Ήταν συναισθηματικοί λόγοι που είχα τα οστά του γιου μου στο σπίτι. Δεν μπορούσα, δεν ήθελα τα οστά του παιδιού μου να είναι ανακατεμένα με άλλα. Ήρθε και η αστυνομία στο σπίτι και μου πήραν δείγμα να δουν αν πραγματικά είναι δικά μου. Τους είπα "ναι" αλλά δεν μπορώ να αισθανθώ ότι τα κόκαλα είναι ανακατεμένα με άλλα. Θέλω να είναι ξεχωριστά. Δεν καταλαβαίνω γιατί σχολιάστηκε. Υπάρχει κανένα εμπόδιο;» είπε αρχικά.

Ο γιος της Χρήστος «έφυγε» από τη ζωή μετά από ένα σοβαρό ατύχημα. Σχετικά με αυτό, η Καλή Καλό αποκάλυψε: «Ο γιος μου είχε μανία με τη Χημεία, του έκανε και καλό και κακό ο καθηγητής του. Του έδωσε φτερά να κάνει τα δικά του πειράματα. 14 χρόνια πάλευα σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης. Έχασε το χέρι του, τα μάτια του και αγωνιστήκαμε πολύ. Δεν τον έχασα…».