Ο Νίκος Συρίγος μίλησε για πρώτη φορά για το δεσμό του με τη Ζουγανέλη

Ο Νίκος Συρίγος όμως σε νέα συνέντευξή του στο περιοδικό ΟΚ! μίλησε για όλα όσα ακούγονται.

Μετά τη συνέντευξη που έκανες στον Μίνω Μάτσα για το Χαμογέλα και πάλι!, παραδέχτηκες ότι το αγαπημένο σου τραγούδι από όλη την ελληνική μουσική είναι ένα δικό του, το «Ως κι οι θάλασσες» που έχει πει η Ελεωνόρα Ζουγανέλη.

Ναι, είναι η μελωδία, η μουσική του Μίνου, οι στίχοι της Ελένης Φωτάκη, που, νομίζω, την αξία της δεν την έχουμε αντιληφθεί ακόμα στην Ελλάδα, είναι η θάλασσα, ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής μου, και βέβαια η φωνή της Ελεωνόρας. Η αυτοαναφορικότητα της Ελεωνόρας, γιατί θέλει παλικαριά μια γυναίκα να τραγουδήσει αυτά τα λόγια. Ήταν να το τραγουδήσει ο Δημήτρης Μητροπάνος και να πει «ήσουν από αυτές/που τις διώχνουνε/ως κι οι θάλασσες».

Είναι εύκολο να το πεις γιατί δείχνεις με το δάχτυλο κάπου αλλού, στο κορίτσι, ας πούμε. Το να πει όμως το κορίτσι «ήμουν από αυτές/ που τις διώχνουνε/ως και οι θάλασσες» θέλει πολύ μεγάλο κουράγιο. Είναι το πιο αγαπημένο τραγούδι της ζωής μου. Θεωρώ ότι είναι μέσα στα τρία κορυφαία που έχουν γραφτεί.

Πάντως όταν ρώτησες στον αέρα του Χαμογέλα και πάλι! τον Γιάννη Στάνκογλου γιατί δεν είχε μιλήσει για το διαζύγιό του εδώ και 3,5 χρόνια, σου απάντησε ότι έχει να κάνει με τα παιδιά του και την ηλικία τους. «Γιατί να τα μοιραστείς όλα με τον κόσμο; Δεν έχει νόημα» είπε και σε ρώτησε: «Εσύ τα μοιράζεσαι όλα;».

Όχι. Δεν φαίνεται; Όμως είναι άλλο «κρύβομαι» και άλλο «ανακοινώνω». Προσπαθώ να καταλάβω γιατί είναι θέμα συζήτησης για ανθρώπους που δεν με ξέρουν. Ούτε πριν μιλούσα. Γιατί πρέπει τώρα να πω κάτι;

Γιατί ενδεχομένως το κορίτσι σου είναι γνωστό.

Μα, δεν έχω κρυφτεί για κάτι. Έχω μια κανονική ζωή. Θα βγούμε, θα πάμε για φαγητό, για ένα κρασί. Το καλοκαίρι πήγα σε πολλές συναυλίες της, αλλά χωρίς να «φωνάζω» την παρουσία μου. Ως θεατής, όταν κι όποτε. Είναι και να το θες δηλαδή να προβάλλεις τα πάντα. Δεν είναι του γούστου μου οι έρωτες του Instagram, οι έρωτες των εξωφύλλων. Είναι τόσο αυθεντικό και τόσο ουσιαστικό όλο αυτό, που θέλεις να μείνει μεταξύ εσένα και του άλλου.