Ελένη Ράντου: «Στην Ελλάδα είμαστε χωριό... αν το παίζεις σταρ δείχνει απλώς κιτς»

H ίδια παράδεχτηκε ότι ποτέ δεν αποδέχεται τον όρο "Σταρ" και πώς στο επαγγελμα του ηθοποιού, ο καθένας κάνει το καλύτερο που μπορεί για να αρέσει στο κοινό και να γίνει αγαπητός. Για εκείνη είναι άλλο το να είσαι καλή ηθοποιός και άλλο να χαρακτηρίζεσαι ως star.

Πάντως, έχετε αγαπηθεί πολύ και από τους τηλεοπτικούς σας ρόλους.

Οταν ανοίγεις την τηλεόραση και επί 22 χρόνια το μεσημέρι έχεις ραντεβού μαζί μου και αυτό το ραντεβού σού έχει φέρει και μια ευεξία και το επαναλαμβάνουν και τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου, δημιουργείται μια σχέση οικειότητας.

 Σας αρέσει αυτή η οικειότητα;

 Εχω μάθει να ζω έτσι και δεν μπορώ να το σχολιάσω. Ξέρω όπ μου έχει δώσει ωραίες ευκαιρίες να κάνω ουσιαστικές κουβέντες με ανθρώπους που αλλιώς δεν θα τους ήξερα. Ή να μου χαρίσουν ένα χαμόγελο τόσο ειλικρινές που θα μου φπάξει τη μέρα. Καμιά φορά είναι σαν να σου λένε «προχώρα, συνέχισε, αξίζει τον κόπο».

 Δεν θελήσατε ποτέ να γίνετε απρόσιτη; Σταρ;

Δεν ξέρω τι σημαίνει σταρ στη δική μας χώρα. Είμαστε τόσο χωριό, που όποιος πάει να το παίξει σταρ μού φαίνεται απλώς κιτς. Περισσότερο με ενδιαφέρει να γίνω σπουδαίος άνθρωπος παρά σπουδαία σταρ. Οπότε οι επιλογές μου καθοδηγούνται πάντα από τη σκέψη όπ θέλω να γίνω ένας άνθρωπος που εγώγια τον εαυτό μου στο τέλος της ημέρας θα πω «respect». Ο,τι έχω στο νου μου ως σταρ είναι μια ψευτιά. Γενικά, με το ψεύτικο έχω ένα θέμα. Σχεδόν έχω εμμονή με το αληθινό. Βλακώδη εμμονή.

Θυμάστε κάποιο αγαπημένο ταξίδι;

Ήταν στην Αιθιοπία. Μια φίλη υιοθέτησε ένα παιδί από εκεί κι είχαμε πάει για να επισκεφτούμε το ορφανοτροφείο. Η ματιά των ανθρώπων με συγκλόνισε. Ένιωσα ότι τα μάτια τους μπορώ να τα εμπιστευτώ. Έχω τρέλα με τους ανθρώπους.

Δύσκολο να τους αγαπάς;

Είναι οδυνηρό. Και με έχουν πληγώσει και με έχουν προδώσει κι έχω μισήσει τους ανθρώπους. Έχω φτάσει στο σημείο να πω χίλιες φορές με σκυλιά παρά με ανθρώπους. Παρ’ όλα αυτά υπερτερεί η αγάπη τελικά.