Δεν έχει τέλος η κόντρα μεταξύ των Βαρθακούρη - Δημουλίδου

Όλα ξεκίνησαν όταν η συγγραφέας Χρυσηίδα Δυημουλίδου, άσκησε κριτική στον Χάρη Βαρθακούρη, για τον τρόπο με τον οποίο φέρεται στη σύζυγό του Αντελίνα στη νέα τους εκπομπή ΣΟΥ-ΚΟΥ Family.

Ο  Χάρης Βαρθακούρηςς δεν εισέπραξε θετικά τη γνώμη της Χρυσηίδας Δημουλίδου ενώ εξέλαβε και ως σύγκριση τα όσα έγραψε για ένα άλλο ζευγάρι της μικρής οθόνης, τον Ευτύχη Μπλέτσα και τη σύζυγό του Ηλέκτρα.

Γι΄αυτόν τον λόγο της αποφάσισε να της απαντήσει με μία θυμωμένη ανάρτηση μέσω Facebook:

«Όχι, φιλενάδα! Αν κόπτεσαι, ξαφνικά, να δω τα -σύμφωνα με σένα- λάθη μου, να διορθωθώ και να βελτιωθώ, στείλε μου ένα προσωπικό μήνυμα. Εκεί, ενδεχομένως, θα σε ευχαριστούσα. Θα σκεφτόμουν «κοίτα να δεις, η Δημουλίδου είναι κυρία!. Όχι ότι θα σε άκουγα, αλλά, αν μη τι άλλο, δεν θα είχαμε αυτό το δημόσιο διάλογο που εσύ άνοιξες. Ξέρεις τι έκανες όμως; ΕΠΕΛΕΞΕΣ, η αναμάρτητη, να με “κατσαδιάσεις” δημοσίως. Κι όχι μόνο αυτό, ασχολήθηκες, ξόδεψες χρόνο να γκουγκλάρεις να βρεις φωτογραφία μας, να συνοδεύσει την βαθυστόχαστη ανάρτηση σου. Στα όρια της εμμονής. Εντελώς συμπτωματικά δε, δυο ποστ πάνω από το δικό μας, εκθειάζεις, επιδεικτικά, άλλο τηλεοπτικό ζευγάρι! Δεν γίνεται, Χρυσηίδα, να είμαστε όλοι Ευτύχηδες και Ηλέκτρες. Υπάρχουμε κι εμείς, με τα ψεγάδια μας, τα νεύρα μας, οι άφιλτροι. Λοιπόν, αγαπητή Χρυσηίδα Δημουλίδου, κράτα τις μπούρδες σου, ότι δήθεν έκανες την ανάρτηση για να με “συνετίσεις”, ΓΙΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΟΥ! Υ.γ. Δεν ασχολούμαι άλλο. Οι κόρες μου διαμαρτύρονται ότι έχω μούτρα και είμαι κακόκεφος. Και γι΄αυτό φταις εσύ», έγραψε μεταξύ άλλων.

H απάντηση της Δημουλίδου

Με ένα μακροσκελές κείμενο στο Facebook μεταξύ άλλων ανέφερε ότι επικοινώνησε μαζί του και τον «προκάλεσε» να δημοσιοποιήσει το μήνυμά της.

«EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑ…

-Το ότι τάσσομαι υπέρ των γυναικών, τις υπερασπίζομαι κι εκείνες μου επιτίθενται με τον χειρότερο τρόπο, με προσβλητικά σχόλια και χτυπήματα κάτω από την ζώνη…EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑ.

-Το ότι δεν έχω το δικαίωμα της γνώμης μου ή να ασκήσω κριτική σε ότι με ενοχλεί ή θίγει την αισθητική μου παρά μόνο να μου ασκείται από το οποιοδήποτε γράφει ότι του κατέβει στο κεφάλι… EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑ

-Το ότι οι συγγραφείς πρέπει να γράφουν αυστηρά μόνο βιβλία και να μην έχουν γνώμη στο δημόσιο βίο και γεγονότα….EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑ

-Το ότι έχω ωριμάσει- άρα γεράσει- επομένως έχω το ακαταλόγιστο και δεν είμαι σε θέση να σκεφτώ και να πράξω… EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑ…

-Το ότι εκφράζομαι στην Ελληνική γλώσσα αλλά δεν γίνονται αντιληπτά αυτά που γράφω, μεταφέροντας παραποιημένη την έννοια κειμένων μου… EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑ.

-Το ότι ζηλεύω τα ευτυχισμένα, πολιτισμένα ζευγάρια και τις όμορφες νέες γυναίκες….EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑ.

-Το ότι δηλώνω συγγραφέας του τύπου «στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις»…EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑ.

-Το ότι χρησιμοποιώ “επώνυμους” για να αναγνωριστώ στο Πανελλήνιο και να πουλήσω τα βιβλιαράκια μου που δεν αγοράζει κανένας… EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑ.

-Το ότι είμαι αγενής, κακόβουλος άνθρωπος που δεν έχει κανένα σκοπό στην ζωή του, απλά περιφέρομαι ως δηλητηριώδες φίδι…EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑ.

-Το ότι πρέπει να το “βουλώνω” όταν μιλούν οι άλλοι και μόνο να ακούω…EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑ.

-Το ότι η ζωή μου είναι κενή, χωρίς ενδιαφέρονται πέρα από το να παρακολουθώ τις ζωές των άλλων….EIΛΙΚΡΙΝΑ ΜΕ ΞΕΠΕΡΝΑ.

Πολλά με ξεπερνούν σ΄αυτή την χώρα. Όπως η Αγένεια, Ημιμάθεια, Αμάθεια, Ψεύδη, Υποκρισία, έλλειψη Παιδείας, έλλειψη Καλών Τρόπων, οι Συκοφαντίες, η Χειραγώγηση, η έλλειψη Σεβασμού, η Περιφρόνηση στις ώριμες ηλικίες ή τον αδύναμο κρίκο, η ανικανότητα Αντίληψης της πραγματικότητας, η έλλειψη σεβασμού στην Προσφορά, κάθε είδους, η Αναξιοκρατία, η μη δημόσια Αναγνώριση των πραγματικά ικανών και ταλαντούχων ανθρώπων, η επικράτηση κυκλωμάτων κλπ κλπ.

Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Τόλμησα η “πτωχή”, να πω τη γνώμη μου για συμπεριφορά πολύ γνωστού προσώπου, με αποτέλεσμα να δεχτώ καταιγισμό ιδιαίτερα προσβλητικών έως μηνύσιμων σχολίων που φωτογραφήθηκαν και επιφυλάσσομαι παντός νομίμου δικαιώματός μου. Το να μη συμφωνεί κάποιος με αναρτήσεις ή σχόλια άλλου μέσα στο f/b, το καταλαβαίνω και μπορεί να τον αντικρούσει με επιχειρήματα. Όταν όμως οι σχολιασμοί ξεφεύγουν της θεματολογίας του κειμένου, τα λόγια διαστρεβλώνονται και μεταφέρονται με τρόπο ώστε να δημιουργηθούν οι χείριστες των εντυπώσεων, εκεί τα πράγματα ξεφεύγουν.

Για να έχω τη συνείδηση μου καθαρή, έστειλα την ίδια μέρα, στο συγκεκριμένο πρόσωπο που θεωρεί ότι του επιτέθηκα, προσωπικό μακροσκελές μνμ όπου του εξήγησα με πολύ ευγενικό τρόπο για ποιο λόγο έκανα την ανάρτηση. Κι αν το επιθυμεί ας το αναρτήσει δημόσια.

Πέρα από την συγγραφή, παράλληλα δημοσιογραφώ από την δεκαετία του 1980 και αν δεν είχα γίνει αεροσυνοδός, θα ήμουν δημοσιογράφος και τα δύο δεν τα προλάβαινα. Άρα ενδιαφέρομαι για τα πάντα και σχολιάζω. Αν λοιπόν οι συγγραφείς θεωρούνται “πνευματικοί άνθρωποι”,έπρεπε να είναι οι πρώτοι που θα κατέθεταν τη γνώμη τους. Σε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο, οι απόψεις, ειδικά των “ώριμων” συγγραφέων, έχουν μεγάλο βάρος και λαμβάνονται υπόψιν πολύ σοβαρά. Ο συγγραφέας επιβάλλεται να έχει συμμετοχή όμως στη Ελλάδα, το κάνουν ελάχιστοι, οι υπόλοιποι αδιαφορούν ή φοβούνται να εκφραστούν, μη χάσουν αναγνωστικό κοινό.

Εγώ δεν φοβάμαι μη χάσω αναγνώστη που δεν θα με αγοράσει επειδή έχω δημόσιο λόγο, φοβάμαι μη χάσω φίλους. Φοβάμαι μη χάσω αξιόλογους ανθρώπους που φωτίζουν τη καθημερινότητα μου, δόξα των Θεώ, υπάρχουν. Και είναι πολλοί, πάρα πολλοί. Με όμορφες ψυχές, ευγένεια, ήθος, που επιδιώκουν το καλό του άλλου, αρνούμενοι να γίνουν ύαινες έτοιμες να ξεσκίσουν σάρκες. Δεν έχω ανάγκη από καμιά προβολή, είμαι πολύ χορτασμένη από όλα. Κι όταν λέω όλα, το εννοώ.

Εκείνο που επιδιώκω πλέον, είναι να βάλω ένα ακόμη λιθαράκι, να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Αυτός είναι ο σκοπός, όχι η κατηγορία ή συκοφαντία. Όσοι με διαβάζουν γνωρίζουν πολύ καλά, μέσα από τα βιβλία μου, πόσο μοχθώ γι αυτό. Αν τώρα κάποιοι που ενώ αγνοούν το έργο μου παράλληλα το επικρίνουν, το πρόβλημα το έχουν εκείνοι, όχι εγώ. Έχω φθάσει σε μια ηλικία που αρνούμαι να σπαταλιέμαι σε γελοιότητες του τύπου “είπα, είπες, ξείπα”, το θεωρώ τραγικό. Όμως όταν κάποια πράγματα υπερβαίνουν τα όρια, τότε θα αμυνθώ. Στα 26 χρόνια ως συγγραφέας, με 35 έργα όλα στην πρώτη γραμμή, άκουσα κι αντιμετώπισα πολλά. Έχω πια σκληρύνει, έχω αντισώματα, δεν ενοχλούμαι όπως παλιά…

Ζούμε μια περίοδο οργής, τεράστιας ανασφάλειας και αβεβαιότητας για το τι μας ξημερώνει αύριο. Αυτό οδηγεί σταδιακά στην ανθρωποφαγία, παράνοια , έγκλημα. Όταν όμως υπάρχουν βάσεις και γονείς που κατευθύνουν σωστά τα παιδιά τους,, υπάρχουν και ισχυρές αντιστάσεις. Αν κάποιοι θεωρείτε πως είμαι γραφική, πως γράφω βλακείες, μη με διαβάζετε, μη μπαίνετε στην σελίδα μου, παρακαλώ αγνοήστε με. Δεν είμαι το κέντρο του κόσμου, λιθαράκι είμαι κι αυτό έπρεπε να είμαστε όλοι μας. Τα σπίτια δεν χτίζονται με μία μόνο πέτρα, χρειάζονται πολλές για να αντέχουν τις καταιγίδες. Δεν είναι τι λέω, αλλά πως το λέω και μεταφέρω. Το να κανιβαλιζόμαστε, δεν οδηγεί πουθενά. Το να διεκδικούμε όμως το δικαίωμα της γνώμης μας, με ωραίο τρόπο, ακόμη και λάθος να είναι, θα ληφθεί σοβαρά.

Δεν πιστεύω στο χάσμα γενεών, πιστεύω στο χάσμα αντιλήψεων. Μπορεί ένα μεγάλος άνθρωπος να είναι σύγχρονος κι ένας νέος κονσερβοποιημένος. Δεν ευθύνεται η ηλικιακή απόσταση αλλά το πόσο θέλεις να καταλάβεις τον άλλον, πόσο είσαι έτοιμος να τον αποδειχτείς και να μάθεις από εκείνον. Ποιος είπε ο μεγαλύτερος δεν μαθαίνει από τον νεότερό του; ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΕΙ.
Κι εγώ ακούω».